Συνάντησα κάτι τουρίστες από την ινδονησια. Αφού τους ρώτησα, το έμαθα. Το πρόσωπο τους θύμιζε κάτι ανάμεσα στην Ινδία και στην Κίνα. Όπως και η γεωγραφική τους θέση. Ανέτρεξα μετά να βρω με τι μοιάζει η γλώσσα τους, αν κι αυτή δηλαδή είναι ανάμεσα στην ινδική και κινέζικη γλώσσα. Το χαρακτηριστικό τς των κινέζων λείπει και η κατασκευή των συλλαβών των λέξεων είναι η ίδια με την ελληνορωμαϊκή : ένα σύμφωνο και ένα φωνήεν, γενικώς. Όπως και στην ινδική.
Έχω την γνώμη οτι τα φυσικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων ξεχωρίζουν γενικώς στο πρόσωπο και έχουν σχηματισθεί πολύ πολύ νωρίτερα από την γλώσσα, πολλές δεκάδες μέχρι και κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Η γλώσσα παρουσιάσθηκε μεν, βέβαια, επίσης τόσο παλιά αλλά λόγω της φτωχότατης υλικής ζωής των ανθρώπων, είχε παραμείνει επι πολλές εκατονταδες χιλιάδες χρόνια φτωχότατη επίσης : τι λέξεις να έχουν ανάγκη να εφεύρουν όταν ζουν ΜΟΝΟ κατα μια-δυό οικογένειες μέσα σε σπηλιές και έχοντας υλικά αγαθά κανα δυό τρεις λοξευμενες πέτρες για εργαλεία ; Υποθέτω πως μέχρι να αφήσει ο άνθρωπος πίσω τις σπηλιές και πριν να οργανωθεί στην μόνιμη αγροτική ζωή, χρησιμοποιούσε ελάχιστο λεξιλόγιο που απαρτιζε και όλη την γλώσσα του. Όταν οργανώθηκε στην αγροτική ζωή, τότε και τα εργαλεία του πολλαπλασιάζονταν ταχύτατα και οι πληθυσμοί σε ένα κεντρικό σημείο και έτσι δημιουργούνταν οι ανάγκες και για ανάλογο πολλαπλασιασμό των λέξεων που χρησιμοποιούσαν. Η αγροτική ζωή όπως ξαίρουμε, άρχισε πολύ αργά, μόλις πριν 12 με 15 χιλιάδες χρόνια. Άρα και η παραγωγή των γλωσσών όπως τις ξεχωρίζουμε σήμερα, άρχισε τότε. Εδώ τώρα για το θέμα μας περί της Ινδονησίας, θα πρεπεινα υποθέσουμε οτι πριν την γεωργοποίηση των ανθρώπων, υπήρχε πιο πολλή ελευθερία συνεύρεσης μεταξύ διαφορετικών πληθυσμών και ετςι έχουμε τον ινδονηςιο σαν κράμα μεταξύ Ινδού και Κινέζου και οτι με την γεοργωποίηση ελλειψε αυτή και έτσι έχουμε τους ινδονησιους να συναναστρέφονται τους ινδικούς μάλλον πληθυσμούς, παρά τους κινεζικούς κι έτσι σήμερα δεν ακούμε το χαρακτηριστικό κινέζικο τς στην ινδονησιακη γλώσσα και την κατασκευή της ινδονησιακης γλώσσας να είναι ίδια με της ινδικής. Κάτι είχε επιρρεάσει τους ινδονησιους προς αυτήν την κατεύθυνση.
Έχω την γνώμη οτι τα φυσικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων ξεχωρίζουν γενικώς στο πρόσωπο και έχουν σχηματισθεί πολύ πολύ νωρίτερα από την γλώσσα, πολλές δεκάδες μέχρι και κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Η γλώσσα παρουσιάσθηκε μεν, βέβαια, επίσης τόσο παλιά αλλά λόγω της φτωχότατης υλικής ζωής των ανθρώπων, είχε παραμείνει επι πολλές εκατονταδες χιλιάδες χρόνια φτωχότατη επίσης : τι λέξεις να έχουν ανάγκη να εφεύρουν όταν ζουν ΜΟΝΟ κατα μια-δυό οικογένειες μέσα σε σπηλιές και έχοντας υλικά αγαθά κανα δυό τρεις λοξευμενες πέτρες για εργαλεία ; Υποθέτω πως μέχρι να αφήσει ο άνθρωπος πίσω τις σπηλιές και πριν να οργανωθεί στην μόνιμη αγροτική ζωή, χρησιμοποιούσε ελάχιστο λεξιλόγιο που απαρτιζε και όλη την γλώσσα του. Όταν οργανώθηκε στην αγροτική ζωή, τότε και τα εργαλεία του πολλαπλασιάζονταν ταχύτατα και οι πληθυσμοί σε ένα κεντρικό σημείο και έτσι δημιουργούνταν οι ανάγκες και για ανάλογο πολλαπλασιασμό των λέξεων που χρησιμοποιούσαν. Η αγροτική ζωή όπως ξαίρουμε, άρχισε πολύ αργά, μόλις πριν 12 με 15 χιλιάδες χρόνια. Άρα και η παραγωγή των γλωσσών όπως τις ξεχωρίζουμε σήμερα, άρχισε τότε. Εδώ τώρα για το θέμα μας περί της Ινδονησίας, θα πρεπεινα υποθέσουμε οτι πριν την γεωργοποίηση των ανθρώπων, υπήρχε πιο πολλή ελευθερία συνεύρεσης μεταξύ διαφορετικών πληθυσμών και ετςι έχουμε τον ινδονηςιο σαν κράμα μεταξύ Ινδού και Κινέζου και οτι με την γεοργωποίηση ελλειψε αυτή και έτσι έχουμε τους ινδονησιους να συναναστρέφονται τους ινδικούς μάλλον πληθυσμούς, παρά τους κινεζικούς κι έτσι σήμερα δεν ακούμε το χαρακτηριστικό κινέζικο τς στην ινδονησιακη γλώσσα και την κατασκευή της ινδονησιακης γλώσσας να είναι ίδια με της ινδικής. Κάτι είχε επιρρεάσει τους ινδονησιους προς αυτήν την κατεύθυνση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου