Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Προσευχη

Παρατήρησα και κατέληξα. Κάθε προσευχη μπορει να χαρακτηριστεί απο τρία στοιχεια. Πρώτον, την κολακεία. Δεύτερον, την αίτηση για συγχωρεση. Τρίτον, την αίτηση για βοήθεια.
Δηλαδη : πρώτον, αχ τι καλός θεός που είσαι, παναγαθος ! Αχ τι σοφός, πάνσοφος ! Και παει λέγοντας.  ( προσπαθει να κολακευσει οσο γινεται με μεγατόνουσ ). Δεύτερον : Αχ θεέ μου συγχώρεσέ με για το τάδε και για το άλλο τάδε, εγω βλέπεις να, ο διάβολος κλπ ή να, άνθρωπος είμαι και γω, να κάτω σε σφάλματα (προσπαθεί να πείσει τον Θεό του να τον συγχωρέσει ). Τρίτον, αχ βοήθησε με να ... αυτο, εκείνο. ( ξαίρεις ότι άλλοι δεν εχουν ούτε τα μισά του αλλα κάνει το κορόιδο διότι εννοείται ο καθένας την πάρτη του ).
Δεν με πείθουν τα ίδια τα στοιχεία της προσευχής ότι πρόκειται για κάτι το υπέρτατο σεβάσμιο, απευθυνόμενο στην υπέρτατη σεβάσμια ( κατ´ αυτόν ) ύπαρξη.
Άντε τώρα να πείσεις τον πιστό στην προσευχη ότι η προσευχη του είναι κοροϊδία.
Ασε που μπορει να χαρακτηριστεί μέγιστο θράσος, διότι αφού γνωρίζεις βρε ότι ο θεός σου γνωρίζει πριν απο σένα και γνωρίζει και τι χαζομάρεσ θα πεις για να τον πείσεις, πως τολμας να το ζητάς και πως τολμας να του εξηγήσεις γιατί το έχεις ανάγκη ; Δεν καταλαβαίνεις πως απο τα δικά σου λεγόμενα αυτα που λες είναι θράσος θρασσυτατο ;
Απο κάθε άποψη η προσευχη είναι χαμένος κόπος τουλάχιστον.
Βοηθάμε τους προσευχομενους να το καταλάβουν. Μα μου φαίνεται στον τοίχο μιλάω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: