Δεν είμαι ικανός να πω εγω ότι τούτο ή το άλλο φαινόμενο είναι ψυχιατρικό. Αυτο το αφήνω στους ειδικούς, εν προκειμένω στους ψυχιατρους. Αλλά εμείς οι άλλοι συχνά, σφαλλοντασ, λέμε " αντε να σε κοιτάξει κανένας ψυχίατρος " . Μπορούμε όμως να διερωτηθουμε για κάποιο φαινόμενο αν είναι ψυχιατρικο πρόβλημα. Λόγου χάριν αν κάποιος μιλάει σε κάποιον νομίζοντας ότι είναι μπροστα του ή νομίζοντας ότι τον ακούει απο κάποια απόσταση μη όντας ορατός. Εάν οι άλλοι ή η λογική ή η επιστημονική θεώρηση του λέει ότι δεν υπάρχει αυτός ο κάποιος που να τον ακούει, τότε νομίζω ότι η ψυχιατρική πρέπει να επιλαμβανεται της υπόθεσης ή πρέπει απλώς να χαρακτηρίζει αυτο το φαινόμενο. Θα το χαρακτηρίζει ασφαλώς σαν πρόβλημα μεγάλο ή μικρό ή μέτριο ή πολυ μικρο αλλά πάντως πρόβλημα ψυχολογικό. Όταν ο παπας ψάλλει απευθύνεται σε κάποιον που τον ονομάζει Θεό και για τον οποίο δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι υπάρχει. Όταν κάποιος πιστός προσεύχεται είναι στην ίδια περίπτωση. Και για τους δυο θα μπορούσε ένας ψυχίατρος να αποφανθεί, ελπίζω. Αλλά όταν συμβαίνει το χειρότερο : όταν ο παπάς καλεί τους πιστούς να προσεύχονται, να μιλάνε, στον υποτιθέμενο υπάρχοντα Θεό, τότε γίνεται ο ηθικός αυτουργός της εκδήλωσης ενός ψυχολογικου προβλήματος. Το φαινόμενο αυτο είναι συνηθεστατο σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι εκκλησιαστικός λειτουργοί κάθε θρησκείας εκμεταλευονται τους αφελείς και τους ωθούν μέχρι ψυχολογικου προβλήματος. Δεν ξαίρω αν το ερώτημα μου είναι λογικό σε αυτήν την περίπτωση, πάντως θα το πω : μήπως το φαινόμενο αυτο αξίζει να γίνει αντικείμενο της παγκόσμιας ψυχιατρικής ομοσπονδίας, αν υπάρχει τέτοια ομοσπονδία ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου